اما آن کنسرت تنها با حضور حسن کامکار، نوازنده ویولن، هوشنگ کامکار، نوازنده سنتور و بیژن کامکار، خواننده برپا شد. به‌تدریج پسران کامکار و تنها دخترش به این جمع اضافه شدند و گروه کامکارها شکل گرفت؛ گروهی که تاکنون زنده و پویا ادامه کار داده است.
چرخ گردون گشت و گشت تا 16 اسفندمراسم نکوداشت بیژن کامکار در فرهنگسرای ارسباران به همت این فرهنگسرا و سازمان فرهنگی‌هنری شهرداری تهران با حضورکیخسرو پورناظری، جلال ذوالفنون، داوود گنجه‌ای، شهرام ناظری، محمد سریر، سعید فرجپوری، حسین یوسف زمانی، علی‌اکبر شکارچی، پری ملکی، پوران وفادار، سودابه سالم و خانواده کامکارها برگزار شد.
بیژن کامکار که ابتدا فقط می‌خوانده و تنبک می‌زده، بعدا با دف آشنا می‌شود. خودش می‌گوید: «دیده بودم چطور دف می‌زنند و بعد خودم در خانه تمرین می‌کردم، بی‌آنکه استادی داشته باشم. دف ساز دلی است. نواختنش را یاد گرفتم و سعی کردم آن را وارد کنسرت‌ها و گروه‌های موسیقی سنتی کنم. در این راه بسیار مدیون استاد محمدرضا لطفی هستم.
آن زمان بیژن کامکار یک آرزو بیشتر نداشته است؛ روزی برسد که هزاران نفر با دف آشنا شوند. به گفته خودش امروز که صدها هزار نفر دف می‌زنند او احساس می‌کند عاقبت‌به‌خیرترین هنرمند موسیقی است که هم به آرزوی خود رسیده است و هم این ساز در ارکستر موسیقی حضور دارد.
کیخسرو پورناظری، سرپرست گروه شمس با خانواده کامکارها دوستی دیرینه دارد و با بیژن کامکار از سال 1351 در دانشگاه آشنا بوده‌است. این آهنگساز در این مراسم، موسیقی کردستان را متنوع خواند و 2 ساز تنبور و دف را دارای این قابلیت دانست که بتواند از محافل خصوصی بیرون بیاید و با قدرت گسترش یابد. او گفت: پایمردی‌ها و توانایی‌های بیژن کامکار، ساز دف را به گنجینه هنر ما افزود.
او که آلبوم «مستان سلامت می‌کنند» را سال‌ها پیش با بیژن کامکار منتشر کرده، او را انسانی پاک و هنرمند خواند که بدون هیچ شائبه‌ای زندگی کرده‌است و افزود: اندک کسانی بودند که در هنر موسیقی تاثیرگذار بودند. این هنرمند با سختی، مسیر ناهموار را برای خود هموار کرده است. خانواده کامکار حق بزرگی بر گردن موسیقی ایران دارند و بیژن در خوانندگی و نوازندگی رباب و دف، نقش بزرگی را ایفا کرد.
بیژن کامکار برای کودکان و نوجوانان هم 20 کار موسیقایی همچون «ما می‌توانیم» و «بابا بزرگ و ترب» را ساخته‌است. او تا پاسی از شب در میان دوستداران خود به سخنان افرادی گوش‌سپرد که از نقش او در زنده کردن ساز دف سخن گفتند.
حسین یوسف زمانی، نوازنده ویولن از فرهیختگی بیژن کامکار گفت؛ «از فرهیختگی بیژن عزیز همین بس که دف را از حالت فراموشی و مهجوریت بیرون کشید و وارد جامعه موسیقی و ارکسترها کرد. دف‌سازی است که حضورش در یک ارکستر به‌عنوان ساز کوبه‌ای و ضربی بسیار مهم است و این به خاطر ضرورتی بود که بیژن کامکار حس کرد.»
علی اکبر شکارچی، نوازنده کمانچه، گروه موسیقی کامکارها را باعث سربلندی موسیقی ایران دانست و اعلام کرد که حافظه تاریخی مردم، این خاندان را فراموش نخواهد کرد.
بیژن کامکار به تازگی از بستر بیماری بلند شده‌است و برای همین شهرام ناظری که بارها با گروه کامکارها به اجرای برنامه پرداخته‌است، وقتی روی سن رفت، بی آنکه سازی او را همراهی کند، آواز سر داد که «شاد باش‌ای عشق خوش‌سودای ما / ای طبیب جمله علت‌های ما / ای دوای نخوت و ناموس ما / ای تو افلاطون و جالینوس ما».
شوالیه آواز ایران از حسن کامکار به‌عنوان معلم بزرگی یاد کرد که علاوه بر تربیت فرزندان خود، بر جامعه موسیقی ایران هم تاثیر گذاشته‌است و بیژن کامکار را بدعتگذار در موسیقی خواند. او خانواده کامکار را الگویی از همدلی و عشق به موسیقی و یکدیگر دانست و افزود: شکاف‌ها و اختلاف‌های عمیقی که متاسفانه در بین هنرمندان پیش آمده خوشبختانه در بین برادران کامکار دیده نمی‌شود و خانواده‌ای منزه، پاک و زیبا هستند.
او جلساتی از این دست را مفید خواند و گفت: آیا حاصل یک عمر فعالیت در عرصه موسیقی همین جلسه است؟ همه ما می‌دانیم که به واقع اینگونه نیست؛ چراکه اصولا هنر موسیقی دغدغه سیاستگذاران موسیقی نیست.
این تعریف‌ها از بیژن کامکار باعث شد که زمانی که او به‌همراه همسرش نجمه تجدد، به روی سن آمد، بگوید که امشب تازه فهمیدم چه کرده‌ام. او از همسرش که در مدت بیماری کنار او بود نیز تشکر کرد.
الگویی برای جوانان
جواد شوشتری، سرپرست سازمان فرهنگی هنری شهرداری در مراسم نکوداشت بیژن کامکار، پاسداشت و نکوداشت هنرمندان را یکی از وظایف مهم سازمان فرهنگی هنری شهرداری اعلام کرد و این کار را الگو‌سازی برای جوانان خواند و افزود: با توجه به هجمه موسیقی‌های غربی به داخل کشور نیاز پرداختن به موسیقی سنتی بیشتر احساس می‌شود.
اعتقاد داریم که دستگاه‌ها و ادوات موسیقی ایرانی پاک و مقدس است و باید به آنها احترام گذاشت اما متأسفانه شاهد هستیم که در حال حاضر محصولاتی به دست جوان‌ها می‌رسد که به هیچ عنوان مناسب حال آنها نیست و جز جسارت به مقدسات هیچ‌چیز دیگری در برندارد و این اتفاق نگران‌کننده است. ما می‌خواهیم موسیقی اصیل پایدار بماند و رشد کند.
